Prototype batterij

3 mei 1800

Zoals ik al had beschreven ben ik alweer eventjes bezig met het maken van een apparaat. Dit keer bestaat het apparaat uit meerdere Voltaïsche cellen die op elkaar gestapeld zijn. Elk zo’n cel bestaat uit een plaatje zink waarop een in pekel of zuur gedompeld stukje vilt ligt en daarop weer een stukje koper. De cellen zijn gescheiden door een schijfje karton gedrenkt in een zoutoplossing. Doordat de cellen gescheiden zijn kan er een constante hoeveelheid stroom over langere periode van tijd worden geleverd. Verder zitten er nog een min-pool en plus-pool op. De werkingen van dit apparaat is berust op de redoxreactie (een reactie tussen atomen, moleculen en ionen waarbij elektronen worden uitgewisseld) die plaatsvindt in de Voltaïsche cellen. Aan de negatieve pool zal het onedele zink in de zoutoplossing gaan, waarbij het twee elektronen afstaat. Bij de positieve pool zullen de positief geladen ionen in de zoutoplossing de elektronen opnemen en slaan ze vervolgens neer op de koperen elktrode. Ik denk dat deze combinatie zorgt voor elektriciteit.